10 December: Fullday tour

Vandaag moesten we optijd opstaan want we hadden een drukke dag voor de boeg! We gingen namelijk op fulldaytour met Shadowpalm. Er stonden heel wat dingen op de planning vandaag dus moesten we optijd in Shadowpalm zijn, zodat we zeker genoeg tijd zouden hebben om alles te doen. We hadden gisteren aan onze hotelbaas gevraagd om het ontbijt te serveren om 6u30 aangezien we in Shadowpalm moesten zijn om 7uur.

Iedereen maakten zich klaar, we ontbeten snel iets en vertrokken met zen allen richting Shadowpalm. Gelukkig is het eiland niet zo groot dus moesten we ook niet al te ver wandelen. Toen we aankwamen in Shadowpalm bleek het dat onze gids er zelf nog niet was, gehaast voor niets dus... . Er was wel een ander ventje die ons hielp met onze snorkels, zwemvliezen en duikbrillen. We moesten in groepjes van vier naar hem gaan om deze dingen te passen en onze nummertjes op te schrijven, zodat ze weten wie ze iets moeten aanrekenen als er materiaal verloren zou gaan.

Nadat alle materialen verdeeld waren moesten we nog even wachten op onze gids. Toen deze eindelijk aankwam gaf hij ons nog eens een korte uitleg over de snorkeltour vandaag waarna we met zen allen richting de haven vertrokken, want daar stond de speedboot van Shadowpalm op ons te wachten. Aangezien we met 10 zijn konden we kiezen voor een privétour, dus dat deden we ook! Eens op de boot maakten we kennis met de twee andere gidsen die ons ook gingen vergezellen, we gaven hen al snel de namen "de schattige" en "de knappe grappige". We installeerden ons allemaal op de boot en vertrokken voor een ritje op de oceaan, woehoew!

Eens aangekomen (na ongeveer 40 minuten varen) kwamen we bij de eerste spot. We kregen een hele uitleg over snorkelen, wat mag en wat niet, hoe we wat moeten doen, wat we moeten doen als we niet meer kunnen, hoe we moeten duiken, waar we van de boot mogen springen, wat er gebeurt als we materiaal kwijt zijn ... . Na deze uitleg mochten we allemaal onze vliezen en duikbrillen aantrekken en ons klaarmaken om te springen. We zetten ons allemaal op een zijkant van de boot en vanaf het moment dat ze "jump" riepen, moesten we er af springen.

De eerste stop was tussen de dolfijntjes, gezellig en mooi en fijn dachten we, maar die diertjes die vlamden nogal door waardoor we het beste van onszelf moesten geven om ze te kunnen spotten. We zwommen zo snel als we konden en gelukkig haalden we het nog net, we waren heel hard buiten adem, maar het was het meer dan waard want op een gegeven moment zwommen ze zelfs heel dicht bij ons. Om zeker te zijn dat iedereen ze gezien had kropen we opnieuw de boot in en trokken we naar een plaatsje iets verderop om nog eens van de boot te springen tussen de dolfijnen, "just to be sure", zei onze gids. Hij filmde voor ons de dolfijnen met zijn gopro en trok met ons allemaal een selfie in het water. Nadat iedereen ze heel goed hadden gezien kropen we de boot in en trokken we naar de volgende spotplaats. Bij het terug in de boot klimmen moesten we wel wat opletten, want er was een felle stroming die ons wat onder de boot zoog, we moesten ons dus goed vasthouden aan de ladder.

We vaarden naar een plek waar we manta's zouden spotten, en ja zeker, deze mannen kennen hun oceaan en job heel goed want exact de plaats waar ze dachten dat ze zouden zijn, daar vonden we ze! We maakten ons opnieuw klaar om te springen en deze keer moesten we dreft in onze bril doen zodat deze niet zou aandampen (werkte echt). We kozen allemaal opnieuw een plekje op de zijkant van de boot en sprongen zodra we hen "jump" hoorden roepen. Hier moesten we iets minder snel zwemmen aangezien de manta's niet zo snel zijn als dolfijnen, maar om er echt dichtbij te zijn moesten we wel even een tandje bijsteken. Op een gegeven moment was Camille er zo dichtbij dat ze ze zelfs kon aanraken, maar uiteraard deed ze dat niet want dat mag ook helemaal niet. Lotte, Maxime en Camille zwommen er zo dichtbij en zwommen de hele tijd achter en naast een manta, dit was echt MACHTIG! Ook hier wou de gids zeker zijn dat iedereen ze gezien zou hebben, dus ook hier sprongen we twee keer en ook hier maakte hij filmpjes voor ons.

Na de manta's en de dolfijnen waren we wel al wat moe van het zwemmen en snorkelen en was het ook al middag gepasseerd. We gingen onze middagpauze doorbrengen op een eilandje iets verderop waar we eerst een rondleiding kregen. Bij het afstappen van de boot voelden Camille en Dagmar ineens een rog aan hun voet, dat was verschieten... . De gidsen toonden ons het hele eiland aangezien dit niet al te groot was. We passeerden ook de bikinibeach van dit eiland, maar daar gingen we niet op aangezien dat betalend was. Toen we terug wouden wandelen richting de boot waar we wouden eten begonnen lokale mensen ineens ruzie te maken met één van onze gidsen, we begrepen er helemaal niets van. In het begin dachten we dat het een banale ruzie was, maar toen liep het echt uit de hand en zeiden de andere gidsen dat we moesten doorlopen. We zagen hoe de lokale mensen één van onze gidsen begonnen in te sluiten en te slaan in zijn gezicht, we waren er echt niet goed van... . Toen we vroegen wat er aan de hand was kregen we de banaalste reden ooit te horen... Shadowpalm had namelijk een filmpje gezet van een stuk zee in de buurt van dit eiland, zonder het eiland te vermelden en daar waren de inwoners heel boos om. We liepen door en uiteindelijk lieten ze ons gerust.

Toen we aan het eten waren (rijst met een groentensla en tonijn) kwamen de agressieve ventjes ineens terug het strand op gewandeld richting onze gidsen. De gids die lappen had gekregen was hier uiteraard niet blij mee, dus werd heel boos. De andere gids die tot nu toe heel kalm was gebleven verloor ook zijn geduld en vloog uit terwijl de derde schattige gids ons bleef bedienen met eten. Er was ook nog een andere boot van Shadowpalm aanwezig, dus zij boden even versterking aan onze gidsen. Uiteindelijk ging de storm wat liggen en gingen we zo snel als mogelijk terug naar de boot om van dat eiland weg te zijn. Op de boot verontschuldigden onze gidsen zich even, maar dat was absoluut niet nodig want het was echt niet hun fout, dus dat zeiden we hen ook! We vrolijkten hen op met vollenbak mee te zingen en dansen op hun liedjes die weer op het luidste aan het afspelen waren.

We trokken naar de volgende spot waar we, jawel, tussen de nursesharks zouden zwemmen, HAAIEN HERE WE COME!! Toen we daar aankwamen wisten we niet wat we zagen. De andere boot was er al en zij waren bloed en etensresten in het water aan het gooien zodat de haaien daar naartoe zouden komen. Buiten haaien waren er ook nog gigantische zwarte enge boze vissen aanwezig die tussen de haaien zwommen en naar alles sprongen dat in het water gegooid werd. De haaien hingen echt aan de boten voor dat eten, we verschoten toch even en hadden toch even een stresske. Op dit punt was het de bedoeling dat we tussen de haaien zouden zwemmen en ze filmpjes zouden maken van elk van ons apart al zwemmend tussen de haaien. Lotte sprong als eerste en uiteindelijk volgden iedereen. In het begin was het wat spannend maar zodra we doorhadden ze echt niets zouden doen waren we oké.

Iedereen moest om de beurt naar Ali zwemmen (onze hoofdgids) om een filmpje te laten maken met een haai. Op een gegeven moment was er te veel volk en verdwenen de haaien ook waardoor nog maar drie man een filmpje had. We gingen ietsje verderop opnieuw proberen maar het was nu de moment voor dronefilmpjes aangezien de stroming tijdelijk minder fel was. Iedereen moest om de beurt tussen de haaien springen en beginnen drijven zodra ze "float" riepen. Ze filmden dan met een drone hoe je lag te drijven tussen de haaien. Dit duurde wel even alvorens we alle tien aan de beurt waren geweest, maar gelukkig lukte het wel voor iedereen! Nadien namen we nog even de tijd voor onze zwemfilmpjes met de gopro tussen de haaien.

Nadat iedereen eindelijk was geweest (we zagen wel dat ze echt hun best deden zodat iedereen eens kon gaan) vaarden we verder richting een zandbank. Toen we daar aankwamen werd het wel al donker en stond het water al wat te hoog waardoor het niet echt meer de moeite was, dus vroegen we dit morgen te mogen doen. We vaarden terug richting Maafushi want er was storm op komst en de oceaan was enorm wild. We moesten ons allemaal goed vasthouden, maar uiteraard vonden we dit hilarisch en bleven we uit volle borst meezingen.

Toen we aankwamen op Maafushi was het veel later dan verwacht. Normaal zouden we terug zijn om 16uur, maar het was ondertussen al bijna 19uur. Ze zeiden ons dat we een goede dag hadden gehad en veel hadden gezien en het daardoor later was, niet dat we dat erg vonden! We gingen richting ons hotel en maakten ons klaar om te gaan eten. We aten iets kleins in het Harbour Café op strand aangezien we niet veel tijd hadden omdat we onze foto's en filmpjes van vandaag moesten gaan halen in Shadowpalm. Toen we daar aankwamen werd alles op onze stick gezet en vertrokken we terug richting het hotel omdat we wel heel moe waren van deze dag. We bekeken de foto's en filmpjes van vandaag en deden onze oogjes toe.