10 November: Adam's Peak
We begonnen aan een wandeling van 7uur. Het was nog pikkedonker buiten dus hadden we ons allemaal zaklampen moeten aanschaffen. Met onze lampen, stevige schoenen en zakken met reserve t-shirts voldoende water en een extra pull begonnen we vol goede moed aan de wandeling. Uiteraard hadden we er allemaal heel veel stress voor door alle verhalen die we er al over gehoord hadden. Daarbovenop begon onze gids nog eens over technieken van wandelen ook, echt een geruststelling was dit niet.
Na de eerste pauze begonnen we met veel moed aan de rest van de klim. Onderweg kwamen we een rivier tegen waarvan de gids vertelde dat dit een heilige plek is voor mensen van hier. Mensen komen zich hier wassen en bidden. Hij vertelde op deze plek ook dat er gezegd wordt dat als je de top kan bereiken er geen karma over jou rust. Na een tijdje werden we wel al wat moe en de gids besloot ons een techniek aan te leren om de klim 'makkelijker' te maken. Hij vertelde ons dat je per trap tot twee moet tellen vooraleer je overgaat naar de volgende trap gaat. We moeten toegeven, het hielp echt! Hij vroeg ons of hij er een liedje bij mocht zingen, dus dit lieten we hem ook toe, maar na een tijdje stopte hij hier (gelukkig) wel mee!
Tijdens onze klim begon de zon op te gaan en namen we af en toe een moment om te stoppen en te genieten van het uitzicht en even een moment te nemen voor onszelf! Op een gegeven moment kwamen we twee Belgen tegen die zeiden dat we er bijna waren maar dat het uitzicht hier mooier was dan helemaal boven. We besloten dan maar om hier even te stoppen en te genieten van het uitzicht. Isabeau besloot ook niet meer verder te klimmen en besloot op dit dele te blijven met enkelen van de groep, Camille klom nog boven tot helemaal boven. Isabeau viel op de berg zelf in slaap en Camille kon van boven op de berg Colombo zien, wat 4uur rijden was van hieruit. Bovenaan de berg staat er ook een tempel en deze zou je karma reinigen, moest er toch karma over jou heersen. Daarnaast zagen we ook een mooi uitzicht op een "deken" van wolken.
We bestelden een taxi en trokken naar Nuwara Eliya. Onderweg stopten we bij wat watervallen, theeplantages en een enorm meer om te genieten van het uitzicht. Ook zagen we het gebouw waar het programma "bloed, zweet en luxeproblemen" is opgenomen. Het was even slikken om dit gebouw te zien. We zetten Maxime en Lotte af aan hun appartement en reden dan verder naar ons verblijf. Jammer genoeg vonden we ons verblijf nergens en bleek dit in India te liggen. Na meer dan een uur rond te rijden, besloten we gewoon een hotel binnen te wandelen en te vragen wat de prijs daar was. Gelukkig viel dit mee, dus besloten we hier te blijven. We gingen nog even langs de winkel en rustten dan nog even uit van de vermoeiende dag.
Vandaag stond onze wekker om 2 uur omdat we ons moesten klaarmaken om de dodelijke Adams Peak te beklimmen. Onze gids kwam ons ophalen aan ons hotel om 2u30, dus moesten we wel op tijd ons bedje uit! We waren allebei nog super moe en zagen het om heel eerlijk te zijn niet echt zitten, maar we wisten dat we het ons zouden beklagen als we het niet zouden doen, dus we trokken onszelf het bed uit en maakten ons klaar. Toen we klaar waren gingen we naar boven waar we de rest (ook nog super moe) tegenkwamen. We moesten zelf de deur van het hotel opendoen met de sleutel en een code aangezien niemand op dat uur al wakker was. Om 2u30 stipt stond onze gids er om samen te vetrekken.
Na een 20-tal minuten wandelen kwamen we toe bij een grote liggende Buddha, onze gids vertelde dat je er zo maar 3 hebt over heel Sri Lanka! Hier vertelde ook dat de klim zou beginnen, terwijl wij allemaal dachten dat we er al middenin zaten, oeps... . Toen we begonnen aan de klim hoorden we een man een gebed opzeggen al zingend in de megafoon, dit de hele tijd aan één stuk door. Onze gids vertelde ons dat dit zou doorgaan tot 6 uur in de ochtend. Na een tijdje namen we ook al onze eerste pauze en kochten we nog wat extra water, want dat zullen we hier wel kunnen gebruiken! We waren nog niet zo lang onderweg en hadden het al super warm en zweetten ons ook al kapot, ook al was het midden in de nacht en begeven we ons in het koudste deel van Sri Lanka.
We bleven moed verzamelen om verder te klimmen, maar het laatste stuk was veruit het zwaarste! De trappen die we tegenkwamen waren enorm vermoeiend en leken eigenlijk niet eens meer op trappen. Onze gids bleef ons maar wijsmaken dat het nog maar 20minuten was, nog maar 100 meter was etc, maar na een tijdje geloofden we hem niet meer aangezien het nooit klopte wat hij zei. Isabeau werd enorm moe en wou er heel graag zijn. Ook Camille begon het te voelen, maar ging volle moed aan een vrij hoog tempo vooruit!
Na de klim begonnen we aan de afdaling. We kwamen boven toe tegen 6uur, en begonnen met de afdaling tegen 7u. Het naar beneden wandelen was nog erger dan de klim. We moesten heel hard opletten hoe we onze voeten zetten en onze spieren deden al zo veel pijn dat de afdaling geen eitje was. Na de afdaling en nog wat genieten van de uitzichten kwamen we om 9u15 aan in het hotel. We besloten snel even iets te ontbijten en trokken nadien allemaal naar de kamer om een douche te nemen en een uurtje te slapen. Jammer genoeg konden we niet langer slapen, aangezien we op tijd moesten uitchecken. Eens aangekomen in het hotel zagen we dat we aan 25000 stappen zaten en 19km, flink gewandeld dus!
We sloten de dag af met samen op restaurant te gaan en nog een kijkje te nemen in een souvenierwinkel. Nadien wandelden we terug naar het verblijf en kropen we optijd ons bedje in want we waren KA-POT!