22 November: Afwerking ruimte

Aangezien de meeste nog niet klaar waren met het bouwen en opplakken van hun raket, dat ze gisteren hadden ingekleurd, besloten we dit eerst af te werken. Ze knutselden allemaal verder, sommige waren sneller dan anderen. Bij sommige kindjes hebben we wel een paar opmerkingen moeten geven dat ze moesten kleuren in plaats van te veel te praten. Onze CDC Head had vandaag ook een nieuw systeem ingevoerd. Op het bord stonden alle namen van onze kinderen, wanneer ze flink meewerken en braaf zijn, krijgen ze een rode ster. Maar wanneer ze niet zo goed luisteren moeten we hen een blauwe ster geven. Ze kunnen hun blauwe sterren ook wegwerken wanneer ze wel meewerken en doen wat we hen vragen. Het aantal rode of blauwe sterretjes bepalen wie er aan het eind van het schooljaar een kerstcadeautje krijgt en wie niet. Diegene die veel blauwe sterretjes achter hun naam hebben staan, hebben wat pech en krijgen geen cadeautje. We merken wel dat dit systeem werkt en dat de kinderen hierdoor goed naar ons luisteren. 

Wanneer hun raketten klaar waren deden we alsof we in de ruimte waren en ze hun raketten mochten afvuren. Dit vonden ze allemaal geweldig en ze konden niet stoppen met lachen. Op hun gezichtjes konden we aflezen dat ze echt heel trots waren op hun raketten. Na het knutselen was het tijd om te dansen, want binnen exact een week zal het concert zich plaats vinden. Na het dansen ruimden ze samen nog de klas op, wanneer heel de klas flink was opgeruimd mochten ze nog een halfuurtje gaan buiten spelen. Hierna was het alweer lunchtijd en deze verliep zoals gewoonlijk heel traag en moeizaam, alé bij sommigen toch. Wanneer iedereen eindelijk klaar was met eten mochten ze naar huis. 

Na het dansen mochten we vertrekken naar Kandy, Manush bracht ons naar het station. Het is zo dat je het niet echt een station kon noemen, het was meer een "halte" aan de kant van de straat. Er passeerden verschillende bussen naar Kandy, maar deze waren Local bussen. Er kwam één AC bus naar Kandy, maar deze hadden we te laat opgemerkt waardoor hij ons gepasseerd is. Onze CDC Head had aan Manush gevraagd of hij ons op de juiste bus wou zetten, en ja hoor hij nam zijn taak heel serieus. Hij ging soms in het midden van de straat staan om goed te kunnen kijken of de juiste bus kwam. Hij riskeerde heel zijn leven speciaal voor ons. Na een halfuurtje was er geen bus meer gekomen en moest Manush doorgaan. We zeiden hem dat we het wel zouden vinden en dat we zouden wachten op de volgende. Iets nadat hij vertrokken was kwam er een tweede AC bus aan, maar deze zat overvol waardoor hij gewoon doorreed. Doordat het weekend is zitten alle bussen stampenvol en is het heel moeilijk om een bus te nemen aangezien het zo druk is. 

Rond 19u kwamen we aan in ons hotel, waar we vriendelijk werden ontvangen met een glaasje passievruchtsapje (dat Isabeau niet lust). Hierna bracht de man ons naar onze kamer, aangezien de lift kapot was moesten we maar de trap nemen. Dit was effe pittig want onze kamer was op het derde verdiep. Eens aangekomen stuurden we Astrid, die in Kandy verblijft, een berichtje dat we op onze kamer waren. We zouden samen met haar gaan eten in de KCC. Eerst namen we nog een douche in afwachting op Astrid. Wanneer ze aangekomen was met de tuktuk stapten we naar de KCC. Gelukkig was het maar 5 minuutjes wandelen. Wanneer we aankwamen was het zoals gewoonlijk weer een moeilijke beslissing wat we wilden eten. Na veel nadenken en discussiëren besloten wij een soort tapasavond te houden. We namen vanalles een beetje zoals lookbroodjes, bruchettas, frietjes, prawns en pizza. 

Onze wekker ging zoals gewoonlijk om kwart voor 8, we vertrokken met al onze bagage naar het centrum. Na stage zouden we vertrekken naar Kandy aangezien Amaa dit weekend een Sareefeestje voor ons had gepland. Eenmaal we waren aangekomen was het tijd voor de circle time. Na de circle time namen we de kids mee naar ons klasje. 

Telkens wanneer we hen zeggen dat we hen een blauw sterretje gaan geven als ze niet luisteren, durven ze niets anders meer te doen en zwijgen ze. We zien langs de andere kant dan ook wel dat ze echt opfleuren wanneer we een blauw sterretje weghalen of wanneer we een rood bijgeven. 

Nu hadden we effe de tijd om zelf wat tot rust te komen en iets te eten. De ouderen kwamen vandaag iets vroeger aan dan verwacht, daar ging onze rust. Ze waren allemaal super druk en hadden duidelijk zin om te dansen. Na hun eten was het tijd om ook met hen de dans nog eens te oefenen. Deze keer moesten wij aan de kant zitten en kijken zonder met hen mee te dansen. Dit verliep vrij goed en we waren super trots dat ze de dans konden. Soms waren ze wel een beetje buiten de maat, maar daar kan nog aan gewerkt worden. 

Na één uur te hebben gewacht zonder enig resultaat, gaven we het op en bestelden we maar een taxi via de pickme app. Binnen de 5 minuten stond de taxi voor onze neus, we waren wel een klein beetje in paniek aangezien het echt een mini autootje was en dachten dat onze valiezen er niet zouden inpassen. Na een beetje proppen en duwen hebben we er alles dan toch ingekregen en konden we vertrekken. De rit duurde weer veel te lang naar ons goesting, maar liefst 4u. 

Na het lekkere eten besloten we nog een cocktail te gaan drinken in een pub waar Astrid met haar papa was geweest tijdens de herfstvakantie. Toen we boven op het terras aankwamen liepen er twee jongens voor ons op de trap. Een van hen sprak Nederlands en de andere sprak Engels. Ze begonnen tegen ons te praten en vroegen of we samen met hen aan een tafeltje wouden zitten. We dronken gezellig een cocktailtje en praatten een beetje. De jongens legden uit dat ze in Zwitserland wonen en dat de Engelse jongen familie had hier in Sri Lanka (iets verder dan het stadje Jaffna). Ze zijn hier samen om zijn familie te bezoeken en om wat rond te reizen. Ze verblijven nog exact één week in Sri Lanka en daarna vliegen ze terug naar Zwitserland. Na de gezellige avond besloten we maar eens ons bedje op te zoeken. Astrid nam de tuk tuk terug naar haar verblijf en wij stapten naar het hotel. Eenmaal aangekomen deden we onze pyjamaatjes aan en kropen we ons bedje in.