29 November: Voorbereidingen Concert

We hadden ontbijt op bed besteld rond 10 uur, maar zij kwamen iets te laat en waren de helft vergeten, gelukkig dus dat Dilhani het uur dat we aanwezig moesten zijn ook wat verlaat had. Toen ons ontbijt toekwam, aten we onze buikjes rond waarna we ons klaarmaakten om een taxi te nemen richting het centrum, aangezien het vanuit ons hotel toch wel 45 minuten rijden was. Toen we aankwamen rond 12 uur in het centrum waren enkel de twee teachers, de CDC head, Manush en de vrouw die ons moest kleden er. We liepen een beetje verloren aangezien we niet goed wisten wat we konden doen en ook niemand wist welke taak ze ons konden geven als we vroegen waar we mee konden helpen. We besloten ons bezig te houden met de twee meisjes (dochter teacher en dochter van de vrouw die ons zou aankleden) die wel aanwezig waren in het centrum. 

Wanneer al dit versierwerk achter de rug was, was het tijd voor de generale repititie. De kindjes oefenden hun dansjes en wij mochten kijken van op de eerste rij. We vonden het wel heel raar dat alle mama's mochten blijven tijdens de generale, want dit zorgde ervoor dat ze de dansjes eigenlijk al gezien hadden. Na een tijdje had de CDC head dit door en is ze vanachter maar een random speech gaan houden om de ouders af te leiden. Ook wij moesten onze twee zelfgemaakte dansjes oefenen met onze kids, maar het verliep heel goed, dus hopelijk morgen ook! 

Na het dansen gingen we verder met de decoraties. Nu moesten we de achtergrond van het podium onder handen nemen. Het grote doek moesten we ook versieren met zelfgemaakte bloemen en blaadjes en hier kwam ook de naam van het concert op. De zijgordijnen moesten we versieren met zelfgemaakte vlinders. 

Na al het decoreren, spelen en dansen mochten we naar huis. Het was aan het gieten van de regen en we moesten een tijdje lopen richting de auto. We waren zijknat toen we aankwamen bij de taxi die we besteld hadden. Dit was één van de eerste keren dat we vroegen om de airco in de auto uit te schakelen. Het was vrij druk op de baan waardoor we iets later dan verwacht aankwamen in het hotel, dus besloten we meteen richting het restaurant te vertrekken om meteen te gaan eten. 

Toen Isabeau terug boven was, hebben de obers haar t-shirt en broek meegenomen om te wassen. Op een gegeven moment kwam één van de obers vragen of we een dessert wouden. Dit wouden we wel, maar liefst op de kamer dus bestelden we dessert voor op de kamer. Lief en attent dat de obers zijn boden ze ons een dessert aan om zich te excuseren, of enfin, dat was wat we dachten... . Ja nee, niet dus he! Komen ze daar aangewandeld op onze kamer met de desserts en ook meteen de rekening in hun pollekes, merci mijne frak!

Na het dessert legden we ons op onze bedjes en babbelden we wat na over deze drukke dag. We namen een douche, skypten nog een beetje met het thuisfront en kropen onze bedjes in want morgen moeten we er vroeg uit. 

Vandaag konden we na een lange tijd eindelijk nog eens uitslapen aangezien we vandaag geen les moesten geven. Het is de dag voor het concert, wat wil zeggen dat vandaag alle voorbereidingen moeten gebeuren en de zaal volledig in orde moet worden gebracht. De CDC head had ons gevraagd om vanaf 11 uur aanwezig te zijn op het centrum zodat we van daaruit naar de zaal konden vertrekken om deze te decoreren. Rond 10uur stuurde ze een berichtje dat we pas om 12 uur moesten komen, dus konden we zelfs nog iets langer blijven liggen. 

Wanneer iedereen klaar was voor vertrek, konden we eindelijk richting de zaal vertrekken om deze te gaan decoreren. Het liep er vol met ouders, kindjes, leerkrachten ... , het was er echt een kiekenkot. Ook het feit dat onze CDC head al weken met stress rondloopt en deze stress vandaag wat de bovenhand nam, maakte het nog wat chaotischer. In het begin wisten we niet goed wat we konden doen en liepen we een beetje verloren, maar nadien kende de CDC head ons wat taken toe en toen ging het wel vlot. Als eerste moesten we de gordijnen samenbinden met een zilver lint, de ouders wouden ons hiermee komen helpen, maar daardoor werd het eigenlijk enkel moeilijker (maar we weten dat ze dit heel goed bedoelden). Nadien moesten we onze zelfgemaakte bloemen ophangen in de zaal, elke paal moest er identiek hetzelfde uitzien. Daarna moesten we de inkomdeur versieren met vlinders, bloemen en blaadjes. 

Tijdens het oefenen van de dansjes kwamen ook de oudere kindjes toe in het zaaltje. Ze kwamen net terug van hun laatste dag school en het was daar duidelijk een dik feestje geweest. Hun uniformpjes waren super vuil en hingen allemaal onder 'blauwwater'. Heel wat oudere kids waren aan het wenen, dus gingen we vragen aan de CDC head wat er aan de hand was. Zij wist ons te vertellen dat één van de lievelingsleerkrachten van onze kids zou stoppen na dit jaar, dus hadden ze allemaal wat verdriet. Gelukkig ging dit na een tijdje dansen en plezier maken wel wat over. 

Tijdens het versieren draaide Camille zich op een gegeven moment om naar de zaal om te kijken wat de ouders aan het doen waren en zag ze hoe een moeder (terug diezelfde van de uitstap op het strand) haar kind sloeg. Hier kon ze echt niet mee lachen, dus besloot ze dit te melden aan de CDC head. Wanneer ze dit ging vertellen, vloog de CDC head naar de vrouw met heel wat vragen, maar de vrouw ontkende. Camille werd hier heel boos om, waardoor de vrouw uiteindelijk toegaf maar excuses verzon zoals 'ik was bang dat hij zou vallen'. Camille vroeg aan de CDC head of dat zij serieus akkoord was met dat excuus. Uiteindelijk vroeg de CDC head aan het zoontje of dit klopte en het jongetje schoot volledig in paniek en begon te ventileren over hoe vaak hij wel niet geslaan wordt. Camille haar hart brak, maar de CDC head kon blijkbaar niet meer doen dan haar terecht te wijzen en de moeder vond er niets beter op dan te lachen en te gaan klagen bij andere ouders (die Camille gelukkig gelijk gaven). Ongelooflijk die vrouw... . Twee keer dat we ze zien tijdens onze stageperiode, twee keer dat we zien dat ze haar zoontje een lap geeft... . Dit zijn de soort situaties waar we schrik voor hebben om het achter te laten wanneer we terugkeren naar België. Jammer genoeg kunnen wij niet meer doen dan ons boos maken, het aan de CDC head vertellen en haar terecht te wijzen... . 

We bestelden meteen ons eten want we hadden vrij veel honger aangezien we al een hele dag niets gegeten hadden. Isabeau en Noor deelden een pasta (dat smaakte naar Gluhwein) en een cordon blue van kip met puree (dat meer boter was dan iets anders) en Camille bestelde Kip parmasaan. Het avondeten was geen topper, maar als je denkt dat dat baalt, dan slaat het volgende de bal... . Wanneer we besloten te stoppen met eten en de obers mochten afruimen, verloor één van de obers het evenwicht van de borden op zijn hand, waardoor hij alle borden op Isabeau liet vallen. Op het eerste zicht waren we allemaal aan het lachen en was dit even grappig, maar haar t-shirt hing vol tomatensaus, dus daar ging het lachen... . Isabeau ging meteen naar de kamer om iets anders aan te doen en wij vroegen aan de obers of het mogelijk was haar t-shirt en broek te wassen. De obers voelden zich duidelijk wel heel schuldig want ze hebben zich 700 keer geëxcuseerd.