4 December: Udadumbara

Ook vandaag ging onze wekker af om naar het centrum te gaan. We konden wel wat langer slapen aangezien we vandaag naar Udadumbara vertrokken, maar de van pas om 11 zou vertrekken. We maakten ons klaar en vertrokken met onze zakken en alle spullen naar het centrum. Het was even spannend of alles wel in de tuktuk zou geraken, maar met een beetje geprop en geduw lukte dit wel.

Toen we aankwamen aan het centrum moesten we de tuktuk uitladen en alle mensen van de kookploeg en de leerkrachten kwamen meteen helpen zodat wij absoluut niets zouden moeten dragen. Toen we het centrum binnen wandelden, liep één van de kindjes recht in de armen van Camille. We hadden niet verwacht ze vandaag te zien, maar waren hier zo ongelooflijk blij mee! Ze week geen seconde van Camille haar zijde en Camille moest ze overal mee naartoe dragen.

Nadat we alle spullen hadden weggezet merkten we het eerste probleem op... De van was veel te klein, er waren 8 zitplaatsen terwijl we met 16 moesten vervoerd worden, ja lap, de dag begon al goed... . We zeiden dit op het centrum en niemand begreep ons, we konden het ook niet aan de CDC head zeggen aangezien zij op meeting was in Kandy. We legden het met handen en voeten uit en zochten samen een oplossing. Uiteindelijk hebben we de van afgezegd en een klein busje gehuurd, wat uiteraard wel wat duurder was... . Gelukkig was het probleem van de baan!

We speelden wat spelletjes met de kids in afwachting van de bus om ze wat bezig te houden zodat ze zich niet zouden vervelen. Toen we wouden tellen met hoeveel ze al waren, merkten we dat er 1 iemand ontbrak. Toen we vroegen waar ze was, vertelden de rest dat ze geen toestemming had gekregen van haar ouders. Dit vonden we zo erg want dit was één van de meisjes die er het hardste naar uitkeek.

We wandelden met al onze spullen richting de bus, aangezien de straat van het centrum te smal is om in te rijden en de leerkrachten, kookploeg en Manoj kwamen ons uitzwaaien, heel schattig. Uiteindelijk vertrokken we met de bus richting Kandy waar we onze CDC head nog moesten ophalen. Onderweg naar daar vielen we alle drie wel even in slaap, oepsie... . We maakten heel wat plezier met de kids door liedjes te zingen en muziek te maken met flesjes en gewoon op de zetels. Jammer genoeg was het niet voor alle kids even fijn, aangezien er een aantal goed ziek werden op de bus. We waren nog geen 5 minuten vertrokken of twee van hen moesten al overgeven... . We hebben ze plastieke zakjes gegeven en vooraan gezet waar ze uiteindelijk in slaap zijn gevallen, gelukkig.

Eens we de CDC head hadden opgepikt moesten we passeren bij een foodcity waar we de inkopen deden voor het eten in Udadumbara. We kochten ook wat koekjes en water. De kids hadden wat zakgeld meegekregen van thuis uit en kochten ook wat snoepjes, schattig om te zien hoe ze het aan het uitrekenen waren. Nadien reden we verder richting Udadumbara.

Toen we eindelijk toekwamen was het al donker. We laadde de bus uit en gingen naar binnen in het gebouw. Dagmar en Lotte waren daar ook met de kindjes uit Galle dus zeiden we eerst even hallo tegen hen. We maakten kennis metg hun kindjes en zij met die van ons. Na het kennismaken brachten we even de kamers van onze kids in orde. Aangezien het er niet echt groot is en al veel bedden bezet waren, moesten de jongens buiten slapen in een soort kooi dat wij moeten omtoveren tot een slaapzaal. (Letterlijk een kooi want dit was vroeger een geitenstal). We vonden het zo erg voor onze jongens maar zelf vonden ze dat duidelijk niet erg! Wat betreft de meisjes, we moesten met alle meisjes in één kamer slapen, we waren met 12 en er waren 4 bedden. De meisjes sliepen per 2 in 1 bed en wij sliepen op de grond.

Nadat we geïnstalleerd waren, was het tijd om aan tafel te gaan! Uiteraard had de kookvrouw rijst met curry gemaakt en uiteraard was deze ook pikant, gelukkig was er brood om de pikantheid wat te doven. Iedereen at hun buikjes goed rond en nadien gaven we de kids even tijd om hun eten te laten zakken en te bekomen van de lange busrit.

Nadat iedereen was bekomen besloten we nog een spelletje te spelen voor het slapengaan. We speelden time's up met de kinderen, maar ze gaven allemaal dezelfde engelse woordjes waardoor we er zelf nog wat moesten aanvullen. Eerst wouden ze dat de CDC head de uitleg zou vertalen, maar we zeiden dat ze ons eerst in het engels moesten proberen te verstaan en dat lukte uiteindelijk ook! We begonnen met spelen met uitleggen en uitbeelden, bij het ene team ging dit al wat vlotter dan bij het andere en de competitiviteit kwam naar boven. Na het spelen was het tijd om ze klaar te maken voor hun bedjes!

In plaats van een rustige nacht werd het een heel bewogen nachtje. De meisjes maakten heel veel lawaai en Camille vond ze uiteindelijk omiets na 2 in de nacht al spelend in de douche... . Even de stem verheffen en ze lagen opnieuw in hun bedjes, maar nog steeds al babbelend, daar ging onze nachtrust... .