5 December: Udadumbara 2

Na de helse nacht die we achter de rug hadden door onze lawaaierige kids, moesten we jammer genoeg ook optijd uit de veren om aan de drukke dag te beginnen vandaag. Het duurde wel even tegen we uit onze bedjes geraakten aangezien het niet zo een vlekkeloze nacht was geweest. Gelukkig hielp de CDC head ons erbij dat we op ons gemakje konden opstaan en dat de kids ons wat gerust lieten en al naar de ontbijttafel vertrokken. We besloten ons klaar te maken en met volle moed aan deze dag te beginnen.

Toen we aan de ontbijttafel kwamen kregen we te horen dat we nog wel een tijdje zouden moeten wachten op ons ontbijt aangezien onze kookvrouw eerst nog naar de winkel moest achter brood. We besloten onze kids niet gewoon te laten wachten, dus stratten we al met een activiteit. Ze moesten Udadumbara tekenen zoals zij het zagen en zoals zij het zouden vertellen aan andere mensen. Uit die tekeningen werd al snel duidelijk dat ze het allemaal ongeveer op dezelfde manier zien en ze er wel een beetje dezelfde kijk op hebben. Ze waren zelf heel fier op hun tekeningen en uiteraard waren wij dat ook!

Na het tekenen kwam onze kookvrouw toe en kon iedereen gelukkig aan tafel schuiven om te beginnen smullen. Ik ben er toch nog steeds niet aan gewend dat ze hier ook als ontbijt rijst en curry eten en geen koffiekoeken, boterhammen of cornflakes zoals in België. Iedereen at hun buikje goed rond en dat zou wel nodig geweest zijn voor deze dag, dus gelukkig waren ze in de ochtend allemaal heel hongerig!

Nadien splitsten we op in twee groepen. Ik hield mij bezig met de meisjes en Isabeau met de jongens. Het was de bedoeling dat de meisjes de dingen voor in de lokaaltjes zouden knutselen. We gingen namelijk een art and craft ruimte en een snoozle ruimte maken. De meisjes maakten kussens voor in de snoozleruimte, lampionnen, tekeningen en doosjes om knutselgerief in te steken. Ondertussen maakten de jongens buiten een grote zetel uit palletten en begonnen ze houten kisten in het wit te schilderen om een soort authentieke sfeer te creeëren. Deze kisten zouden dienen als opbergruimtes voor het knutselmateriaal. Na het knutselen binnen gingen de meisjes dan ook helpen met verven buiten.

Ze knutselden en werkten goed door, soms wel met wat tegenzin, maar al bij al viel dat heel goed mee! Ze deden hard hun best en hier en daar eens een mopje kan natuurlijk geen kwaad! De jongens liepen wel vaak weg van hun werk bij Isabeau om te gaan kijken hoe het ging bij de meisjes en Camille, dus zette ik ze maar aan het werk bij mij ook. Ze werkten goed door tot het bijna middag was, dus besloten we hen een middagpauze te geven die ze zelf mochten invullen. We hadden al horen vallen dat ze heel graag naar de rivier wouden waar wij naartoe zijn geweest in onze eerste week, dus namen we hen mee naar daar!

Op weg naar de rivier was de weg al heel glad dus moesten we wat opletten waar we onze voeten zouden zetten. Ook zijn er hier heel wat bloedzuigers waar we voor moesten opletten, dat zijn echt heel vieze beesten die je gelukkig niet al te vaak tegenkomt in België! We hebben er toch een aantal van ons moeten afslaan, maar gelukkig waren we er steeds al bij al vrij vroeg bij. Zelf ging ik niet mee in het water, maar ik zag hoe hard de kindjes er van aan het genieten waren waardoor dat automatisch ook een lach op mijn gezicht toverde. Ze genoten van het moment in de rivier met kleren aan, ook al was er heel veel stroom. Na een tijdje kregen ze het koud dus besloten ze er uit te gaan en namen we hen mee terug naar het gebouw waar de CDC head en onze kookvrouw de lunch aan het voorbereiden waren.

Tegen dat we boven kwamen was de lunch bijna klaar dus besloten we hen vrij te geven tot de lunch volledig gereed was. Tijdens de lunch zagen we dat de kids na al dat werken behoorlijk hongerig waren geworden, dus goed dat het nu tijd was om te eten! Na het eten moesten we hen nog even aan het werk zetten in de art and craft ruimte. We hadden besloten om op de witte verf een zwarte band te schilderen om een extra tintje te hebben, maar dat moesten we afplakken zonder afplaktape en zonder meetlat. We moesten dus wat improviseren met gewone plakband en op het gevoel/ op het oog.

Nadat Noor en ik het hadden afgeplakt lieten we de kids deze randen verven in het zwart. Waar wij en zij niet aan hadden gedacht, was het feit dat verf drupt en dus de witte muur vuil maakte. De kinderen vonden er niets beter op dan erover te gaan met een witte verfborstel, waardoor er nu overal wat witte vlekken zijn, best wel grappig eigenlijk. Nadat de zwarte verf overal droog was, besloten we om er bij één deeltje over te gaan met krijtverf zodat ze dit deel ook zouden kunnen gebruiken als art and craft stukje. Het duurde wel even tegen al deze verf droog was en ook de kisten waren nog niet droog, dus besloten we dat ze hard genoeg hadden gewerkt voor vandaag en dat ze mochten stoppen.

We ruimden al onze rommel op en gingen naar binnen in het hoofdgebouw. Toen we daar binnenkwamen werden er grote boxen geïnstalleerd, onze CDC head had duidelijk wilde plannen. Ze wou dat onze kids konden ontspannen en wat konden dansen, maar daar waren ze in het begin wat te verlegen voor dus besloten ze naar de kamers te gaan en een kussengevecht te houden, net een echte pyjamaparty!

Na een tijdje kwamen ze gelukkig wat los en kwamen ze allemaal op de dansvloer. Noor en ik besloten wat mee te dansen en zingen om hen los te krijgen! We dansten zelfs mee op liedjes in Sinhala met typische danspasjes van hier, makkelijk is iets anders, laat het mij zo zeggen! Ook zongen we kerstliedjes, maar dat was een beetje genant aangezien geen van ons kan zingen en iedereen daar wat op stond te kijken en luisteren, oepsie... .

Na al het gedans waren we wat moe en hadden we wat honger dus was het tijd voor het avondeten. Ook hier besloten we met onze handen te eten en dat vonden zowel onze CDC head als de kids duidelijk fijn! Tijdens het eten besloot ik ook om wat briefjes te schrijven voor de kinderen en de CDC head om ze te bedanken voor dit fijne kampje en de fijne tijd in het centrum.

Na het eten maakten we papieren met de namen op van elk kind en deze hadden we verspreid over het hele lokaal. Het was de bedoeling dat iedereen een compliment zou schrijven bij elkaar. Nadat iedereen klaar was gingen we in een cirkel zitten en mochten we onze papieren lezen. Gelukkig vertaalde de CDC head voor ons wat er allemaal geschreven stond, want dat konden we nog net niet! Het was fijn om te zien hoe de kids opvrolijkten van de complimenten en hoe ze er van genoten. Iedereen mocht ook zijn favoriete compliment voorlezen.

We sloten dit moment af met een cadeautje. We gaven aan alle kids mijn geschreven brief en een fotokader met een groepsfoto van ons allen in. Nadien was het eigenlijk bedtijd, maar de kinderen wouden graag nog wat tijd met ons doorbrengen. Isabeau had hoofdpijn dus zij kroop haar bedje in, in een andere kamer. Ik besloot dat ik ook deze nacht bij de kids zou slapen, aangezien het de laatste avond was. Ik hield met de meisjes nog even een girlsnight in de kamer waar ik hun haren moest kammen en vlechten en waar ik weer heel wat nieuwe woordjes en zinnen leerden zoals "mame ojaté aderei godac" = i love you. De jongens vielen af en toe binnen omdat ook zij aandacht wouden, wat best wel cute was. Na de girlsnight ging ik nog even langs bij de jongens en zij zwaaiden allemaal een slaapwelkusje, super super lief!