5 November: Werken geblazen

We vroegen aan onze CDC head of we samen met de twee klasjes buiten spelletjes mochten spelen en dit vond ze oké. We gingen na de circle time, waar we opnieuw het nieuwe liedje zongen en dansten, naar buiten met onze klasjes en vormden een cirkel met de kids. Dit verliep heel moeizaam, ondanks de dagelijkse circle time kunnen ze hier met moeite een cirkel vormen. We moesten hen zelf de juiste handjes laten vasthouden en op de juiste plaats zetten. Uiteindelijk lukte het en besloten we zakdoek leggen met hen te spelen. Dit kenden ze hier niet dus deden we even voor hoe het moest. Ze vonden dit spelletje duidelijk heel leuk, ook al maakten ze er op een gegeven moment hun eigen ding van. Ze kregen er maar niet genoeg van, met als gevolg we maar bleven spelen. 

Na al het leren, knutselen, dansen en buiten spelen hadden onze kids toch wel wat honger gekregen. Gelukkig was het tijd voor de lunch! Vandaag verliep deze weer niet al te vlot en waren de kindjes meer bezig met elkaars bord en met lachen zingen en dansen dan wat anders... Ze luisterden absoluut niet naar wat we zeiden, waardoor Isabeau even haar geduld verloor en riep "It's not funny", we wouden beide wel serieus blijven tot Isabeau EH achter haar zin plakte waardoor het ineens enorm grappig werd a la den deze: "He it's not funny anymore eh" moeilijk om serieus te blijven op zo een moment... Na een tijdje aten ze allemaal eindelijk verder, maar as usual, ons klasje was weer als laatste klaar. 

Na onze pauze kwamen ook de oudere kinderen toe en zij waren vandaag in een hele drukke bui. Ze kwamen ons lokaal binnen en waren duidelijk wel blij om ons te zien, dus dat was wel fijn! We kennen de namen van de oudere kinderen nog niet zo goed omdat deze best moeilijk zijn, dus besloten we deze toch te proberen leren. Bij de meisjes verliep dit vlot, maar de jongens begonnen verschillende namen uit te vinden, met als gevolg dat de CDC head zei dat we ze vanaf nu dan maar zo moeten aanspreken, dus dat doen we nu ook, best nog wel grappig! Na het lachen en het zeveren over de namen moesten de kinderen een soort test afleggen in Sinhala. Hiervoor moesten ze allemaal apart gaan zitten omdat ze anders zouden afkijken, maar de concentratie was ver te zoeken waardoor ze nog niet eens in de helft geraakten. Na de test was het uiteraard tijd om te dansen op La Bamba voor het concert. 

Na alle praktische zaken besloten we te koken. We maakten Belgische kost, kippenfilet met zelfgemaakte appelmoes en frietjes. Aangezien ze hier geen appelmoes verkopen, besloten we deze dan maar zelf te maken en eerlijk waar, dit was echt lekker! Onze tweede poging tot frietjes bakken verliep wat minder, aangezien het frituurvet al zo warm was, brandden deze onmiddellijk aan, zwarte frietjes dus... .

Na het eten keken we nog wat thuis en skypten we met het thuisfront om te vertellen over onze vakantie.

We stonden vandaag wat minder vlot op dan anders want de vermoeidheid is echt enorm hard aan het toenemen. Het wordt elke dag wat moeilijker om vlot in gang te geraken. Ook deze keer was onze driver te vroeg en dat is niet bepaald optimaal aangezien we ons baseren op het normale uur... . We haastten ons zo hard als mogelijk en namen enkele art and craft spullen mee naar het centrum dat Isabeau haar ouders hadden meegebracht uit België.

Toen we aankwamen op het centrum vertelde onze CDC head dat er een probleem was vandaag. Één van de leerkrachten had namelijk een afspraak in het ziekenhuis in de ochtend waardoor één van de klasjes geen teacher had. Één van ons twee moest dus voor een dagje veranderen van klasje. We bespraken het even en uiteindelijk nam Camille de andere klas voor haar rekening, namelijk het 2e kleuterklasje in plaats van de 3e kleuterklas. 

Uiteindelijk stopten we met zakdoek leggen en begon Camille de kindjes in het rond te draaien. Enfin, eigenlijk wou ze er maar eentje ronddraaien om te spelen, maar toen de andere kindjes dit zagen wouden ze dat allemaal, met als gevolg dat Camille goed duizelig werd. Nadien hadden de kindjes nog iets nieuws gevonden, ze namen de handen van Camille vast en begonnen te springen met als verwachting dat Camille ze omhoog zou trekken zodat ze hoog zouden vliegen. Na het buitenspelen lieten we ze binnen wat vrij tekenen en spelen met plasticine. Nadien was het uiteraard tijd voor het dansen voor het concert, waarna ze buiten wat vrij mochten spelen.

Wanneer alle kindjes weg waren was het ook tijd voor onze middagpauze. Tijdens deze pauze kwam onze CDC head bij ons zitten om over Udadumbara (het kampje) te praten, aangezien het weeral veranderd zou worden... . We kunnen namelijk geen 2 dagen gaan, waardoor het weekend van 29 November geen optie is, dus moeten we de laatste 3 dagen van onze stage gaan samen met het centrum in Killinochi met Noor en Maxime. Nog wel fijn om met meerderen te gaan, maar al dat gewissel wordt wat verwarrend, dus we hopen dat het nu vast staat. Buiten Udadumbara hadden we het ook nog even over onze uitstap van vrijdag. De boottocht zal jammer genoeg niet kunnen doorgaan uit veiligheidsredenen, maar we hebben al een fijn alternatief gevonden, namelijk het Nationale Park in Negombo! We laten onze plannen zeker niet zo maar in het water lopen! Voor de rest sprak de CDC head ook over verschillende dingen die ze ons graag zou zien doen zoals het voorbereiden van kleine workshops voor de oudere kinderen over leiderschap en samenwerken, individuele gesprekken houden met kindjes die het moeilijk hebben met functioneren door hun trauma's... . We zijn wel heel blij dat we deze taken krijgen aangezien dit echt begint aan te sluiten bij onze richting. Het enige probleem is dat we zo veel ideeën hebben en nog zo veel willen doen doordat we er nu de kans toe krijgen, maar dat allemaal nog proppen op die laatste tijd nu, wordt een uitdaging en een hele drukke periode! 

Na het dansen was het tijd voor ons om naar huis te vetrekken. We passeerden nog even bij de CDC head om onze agenda's samen te leggen en vertrokken dan naar ons appartement. Hier werkten we wat voor school (want ook dat werk komt erbovenop) en vulden we de blog aan van onze vakantie. Wanneer we de was wouden insteken, ontdekten we dat deze aan het lekken was, dus besloten we de klusjesman te halen. Deze zei dat het gemaakt was, maar zodra hij weg was begon het nog harder te lekken en hadden we nog een veel groter probleem, namelijk onze lampen die begonnen te springen... . Volgens ons heeft de klusjesman iets verkeerd geraakt in de kabeltjes, met alle gevolgen vandien...