Back to Colombo (Camille)
Na het ontbijt trokken we naar onze kamers om onze zakken te maken en een douche te nemen en onszelf klaar te maken. We wouden niet te laat vertrekken vandaag aangezien we allemaal een hele weg te gaan hadden naar onze huisjes. We vertrokken tegen 11uur uit het hotel met tuktuks naar Monangala waar we een bus wouden nemen naar Matarra, maar het bleek dat de eerst volgende bus pas na een uur en half zou komen.
De tuktukdrivers stelden ons voor om ons met de tuktuk naar Matarra te brengen. Dit was wel een heel eind rijden aangezien tuktuks maar 60km/uur kunnen rijden, maar we besloten dan maar dit te doen! Dit beloofde een aangename en comfortabele rit te worden, not... . Toen we in een tuktuk wouden stappen, begonnen 2 clans van tuktukdrivers ruzie te maken met elkaar en met ons. De driver waar we uiteindelijk mee meereden legde ons uit dat dat hier een heel gevecht is tussen verschillende 'society's' van drivers. Ik had die ruzie effe gehad en heb mij even heel boos moeten maken aangezien ze onze zakken maar niet terug wouden geven. Ze verschoten ervan en gaven onze zakken van de slag terug.
Ik zocht een tuktukdriver die mij van het station naar de winkel wou brengen, aangezien ik nog avondeten moest hebben (ook al was het al 21uur). Uiteindelijk vond ik een tuktuk en de man was gelukkig super vriendelijk! Hij bracht mij naar de Keels en was zo vriendelijk om te wachten zodat hij mij ook meteen naar het appartement kon brengen.
Anke en ik besloten goed optijd op te staan omdat we nog even wouden genieten van het zwembadje en we nog 30 baantjes te doen hadden om aan onze 100 te zitten. Nadien werd ook de rest wakker dus maakten we ons klaar voor het ontbijt tegen 8uur. We konden kiezen tussen een continentaal ontbijt of een Srilankaans ontbijt. We kregen uiteindelijk toast, een eitje en wat fruitjes.
Eens aangekomen in Matarra gingen we even naar een lokaalwinkeltje om drinken en eten te kopen, aangezien we nog een lange weg te gaan hadden. Hier splitsen ook onze wegen. Ik moest de bus op naar Colombo, Dagmar naar Galle, Maxime en Noor naar Killinochi, Anke naar Kandy en Maxime naar Nuwara Eliya. Dit was dus de eerste keer dat ik alleen op stap zou zijn in dit apenlandje, wel een beetje eng en spannend om eerlijk te zijn!
Het duurde weer eeuwen tot de bus vertrok en ik werd aangestaard als een aap in een kooi door werkelijk iedereen. Ik besloot er mij niets van aan te trekken en mij er volledig voor af te sluiten. Er stond mij een busrit te wachten van 7uur, miljaar... . De bus zat voor de verandering weer overvol, maar dit had ik nog nooit gezien! Mensen zaten en stonden letterlijk op elkaar om toch maar in de bus te geraken, echt claustrofobisch dit! De man die naast mij zat viel ook om de vijf voet op mijn schouder in slaap, ik werd er helemaal zot van, wat met persoonlijke ruimte in dit land? Dit is werkelijk iets dat ze hier niet kennen! Mijn benen deden zo veel pijn bij het afstappen van de bus...
Toen ik aankwam zag ik ons Isabeau in traantjes want ze moest afscheid nemen van haar ouders en zus. Ik babbelde nog even met haar ouders waarna zij vertrokken richting de luchthaven. Toen ze weg waren maakte ik mijn valies leeg en at ik wat noodles. Nadien babbelden Isabeau en ik even na over onze week en kropen we onze bedjes in.