Unawatuna (Camille)

Eens aangekomen in Unawatuna gingen we ontbijten in een restaurantje 'Blue Cafeïne', waar we enorm lekkere smoothiebowls aten met banaan, mango, ananas en muesli. Ook bestelden we een avocadopizza die we met zen allen deelden. Het was een stevig ontbijtje, maar extreem lekker. 

We besloten dan maar om een tuktuk te nemen naar een ander strand ietsje verderop, namelijk Jungle Beach. Ik ben daar al geweest in een weekend, maar het is er echt mooi dat het wel de moeite was dit twee maal te doen. Toen we aankwamen moesten we een avontuurlijke weg naar beneden wandelen op rotsen. Toen we op weg waren naar beneden kwamen we veel groepjes jongeren uit Sri Lanka tegen die in de bosjes en aan de zijkant zaten te luisteren naar muziek en wat zaten te drinken.

Eens aangekomen beneden, besloten we naar het afgesloten deeltje van het strand te gaan. Hiervoor moesten we over een hele rotsweg langs de zijkant van de zee wandelen. Dit was wel wat gevaarlijk aangezien de golven zodanig hoog waren dat ze tot op de rotsen sloegen en we allemaal kletsnat werden en van de rotsen schoven. We moesten ons goed concentreren zodat we niet de zee in zouden tuimelen. Eens aangekomen op het afgesloten deel besloten we wat te chillen. Jammer genoeg was de zee te wild om in te zwemmen. Er kwam een groepje Srilankanen vragen of we mee wouden dansen, want ze waren feest aan het vieren op het strand. Toen we vroegen wat ze aan het vieren waren, vertelden ze dat ze gisteren een cricket wedstrijd hadden gewonnen en ze hier hun overwinning kwamen vieren. Maxime ging meedansen, maar ik was vriendjes geworden met de huishond van het strand dus heb ik daar wat mee gespeeld, ik noemde hem 'Bernard'. 

We namen de tuktuk naar Unawatuna en gingen eten aan het Dilawella strand met zicht op zee, waar we een hele mooie zonsondergang te zien kregen. 

We kwamen in discussie met de tuktukdrivers omdat ze veel te veel vroegen voor de afgelegde afstand, dus wandelden we weg zonder te betalen. Uiteindelijk gaven ze ons gelijk en kwamen we tot een akkoord over het bedrag. 

We begonnen de avond met een voorgerechtje, namelijk kookbroodjes en bruchetta's waarna we pizza's aten  uit een steenoven en dronken nog een drankje. 

Nadien namen we de tuktuk naar ons verblijf waar we de avond afsloten met een mojito op het strand in de ligzetels. Ik skypte nog even met mijn papa die vandaag (jawel) 50 werd en met mijn broertje die ook jarig was vandaag! Nadien speelden we nog een spelletje en kropen we onze bedjes in. 

We besloten te slapen tot 9uur zodat we toch een beetje fris konden beginnen aan onze dag, aangezien Anke en ik zo laat pas waren toegekomen. Ik besloot mijn dag te beginnen met een koude douche om wat wakker te worden. De meisjes die in de andere kamer sliepen, kwamen aankloppen en zo waren we ineens ook herenigd.

We babbelden even bij over onze voorbije week waarna we ons allemaal verder klaarmaakten. Eens iedereen klaar was namen we de bus riching Unawatuna. Deze bus zat, zoals altijd in Sri Lanka, overvol! Deze keer moesten we zelf ook rechtstaan en ik kan jullie garanderen, dat is hier een heel avontuur. Die bussen rijden hier zo bruut, dat zelfs je heel stevig vasthouden hier niet veel uithaalt, je wordt van de ene naar de andere kant geslingerd. 

Na het ontbijt trokken we naar een strand (Dilawella beach) waar je blijkbaar schildpadjes kon zien en vrijlaten in het water. Jammer genoeg was het vandaag heel slecht weer wat ervoor zorgde dat de zee enorm wild was, waardoor het onmogelijk was om schildpadjes te zien, laat staan vrij te laten in de zee. Als we dat met deze golven zouden doen, zouden deze schildpadjes geen 2 minuten overleven. Ik heb denk ik nog nooit zo een hoge golven gezien als hier. 

We vertrokken op Jungle Beach terug via een avontuurlijke weg naar de baan waar we tuktuks konden nemen. Op weg naar deze baan hoorden we een enorm harde bonk. We gingen kijken wat dit was en dat waren de gevolgen die klotste tegen een 'aangespoelde' boot. De mensen hier vertelden ons dat deze boot ooit is aangespoeld met mensen aan boord en daar is vast komen te zitten en ze die nooit hebben losgekregen. Deze boot is ook volledig veroest en ligt daar al jaren. De golven waren zo hoog dat deze tot boven de boot kwamen, spectaculair om te zien. Bernard de hond volgde ons op de weg naar het straat. Op een gegeven moment ging hij liggen en daar namen we afscheid, triest... .